Randy Poulissen

Vanaf een jaar of 7 ben ik mijn sportavontuur begonnen met hockey op de club HC Ares. Ik vond dit altijd super leuk, maar ik was rond die leeftijd geen ster in sport. Ook op school vond ik de gym lessen altijd leuk maar ik was er nooit goed in.

Dit veranderde voor mij toen ik oud genoeg was voor de D (dit is onder 12, ik was toen 10). Ik had de keuze om keeper te worden bij JD1 (het eerste team) of om speler te blijven maar dan in JD4. Nu was ik al niet goed in sport, mijn coördinatie was soms ver te zoeken en het feit dat ik astma heb hielp daar niet bij. Dus was de keuze voor mij snel gemaakt, ik ga als keeper naar D1!

Toen ik de eerste training op goal stond kreeg ik al meteen complimentjes over hoe goed ik het wel niet deed, dit was voor mij nieuw. Die complimentjes kreeg ik niet van mijn team toen ik in het veld stond, daarom ben ik blijven keepen.

Na een paar jaar te hebben gekeept en ervaring op te hebben gedaan, werd er aan mij gevraagd of ik training zou willen geven aan de nieuwe beginnende keepers (8-9 jaar). Ik was toen 14 jaar oud. Dit leek mij leuk dus ben ik dit gaan doen. Ik merkte dat ik training geven erg leuk vond en wou dit ook meer gaan doen. Direct het jaar daarna ben ik keeperstraining gaan geven aan de wat oudere keepers van de D (10-11 jaar).
Zelf was ik toen 15 jaar. 

Toen ik 15 jaar oud was heb ik twee competitie wedstrijden mee mogen doen met het Heren team. Wat was me dat een ervaring! Ik kwam blauw thuis, maar ik heb wel veel ballen kunnen stoppen. Dit gaf mij zo’n kick dat ik meer uit mijzelf wilde gaan halen, harder gaan lopen op
de training en gewoon nog meer mijn best gaan doen. Hieruit ontstond ook echt een droom: Ik wil later in het Nederlands elftal hockeyen.
Ik vond ook dat ik veel kon leren van training geven en ik ben dit dus meer gaan doen. Ik gaf op mijn 16de 3 keeperstrainingen per week en op dat moment aan allerlei verschillende leeftijdsgroepen. Ik vond dit leuk en werd er steeds beter in. 

Naast dat het met de hockey op alle fronten eigenlijk heel goed ging was dit voor mij op school totaal niet het geval. Ik ben het middelbaar onderwijs begonnen op het VWO maar na 1 jaar mocht ik over maar moest ik door te lage cijfers naar HAVO 2. Ook dit werd hem niet
voor mij en aangezien ik een autistische achtergrond heb was de volgende stap naar het speciaal onderwijs. Hier ging het een stuk beter tot HAVO 4, ik haalde in dit jaar weer slechte cijfers en ik wist niet hoe dit kwam. Ik heb toen een gesprek gehad met mijn mentor en die heeft tegen mij gezegd: Ga echt doen wat je leuk vindt. Zij zag dat ik altijd met sport bezig was. Toen ben ik naar MBO Sport & Bewegen gegaan, nog zonder enig diploma en alleen maar een bewijs met dat ik HAVO 3 had gehaald.

Maar o wat vond ik deze opleiding leuk, alleen maar sporten dacht ik aan het begin. Dit bleek wel anders, de opleiding ging heel erg in op hoe je training moet geven en hoe je voor een groep moet gaan staan. Nu was dit niet mijn sterkste punt, voor een groep staan. Maar ook
dat valt te leren dacht ik. En met de ervaring die ik had vanuit de keeperstrainingen ging ik verder met de opleiding, en wat heb ik hier veel geleerd. En dan bedoel ik niet uit boeken, maar vooral over mezelf. Ik heb geleerd dat je op bepaalde momenten meer voor jezelf op moet komen als dat nodig zou moeten zijn, ook heb ik geleerd dat alleen jij er voor kan zorgen dat jouw doelen behaald
worden. Deze punten zetten mij erg aan het denken, ook omtrent hockey. Dit omdat op de club waar ik zat niet op een hoog niveau gehockeyd werd. Dus besloot ik daar wat aan te gaan doen, want ik had niet voor niets een doel. Ik ben toen mailtjes gaan sturen naar verschillende hoog spelende hockeyclubs, Laren was een van de clubs die reageerde. Ik mocht een training mee doen! Wat was ik blij maar ook zenuwachtig. Maar gelukkig heb ik mij kunnen laten zien, want ik werd geselecteerd voor de JA1 (jongens onder 18) van Laren!

Bij Laren ben ik mijzelf zo vaak tegen gekomen. Ze hadden daar een totaal andere instelling dan dat ik gewend was, maar wel een instelling waar ik naar toe wilde. Dus ben ik hard gaan trainen en probeerde ik zo veel mogelijk te leren. Dit betekende ook uren maken die andere
niet maakte. Toen ik te oud was voor de jeugd en ik naar de senioren moest, kwam Amersfoort heren 1 naar boven, dit was een leuk/gezellig team maar waar zeker een serieuze kant aan zat. Ik heb mij aan hun selectie toe mogen voegen en heb mij zelf snel van 2de naar 1ste keeper gewerkt. Dit was weer een hele grote stap richting mijn droom.

Ook was dit het jaar dat ik had gekozen om richting Fitness te gaan op mijn opleiding. Daarnaast moest ik een keuzedeel kiezen en hieronder viel sportmassage. Dit was een hele uitdaging voor mij omdat dit veel leerwerk was in plaats van doe werk, maar ik hou wel van een uitdaging dus ben ik dit aangegaan. Ik moest hiervoor een stage plek gaan regelen, nu wist ik echt niet waar ik dit moest doen. Maar toen kwam ik met een klasgenoot uit bij een sportschool in Apeldoorn, dit voelde goed en het was een mooie sportschool. Dus wij begonnen onze stage en ik liep toen al constant stage onder Ralf. Ik vond het echt leuk om naar stage te gaan, iets wat ik aan het begin niet verwacht had. Ik leerde veel omdat ik mee mocht kijken met trainingen en hiermee soms zelfs mocht helpen. Na een paar maanden stage te hebben gelopen, hoorde ik van Ralf dat hij voor zichzelf ging beginnen. Ik heb er niet over getwijfeld en ben meteen met Ralf meegegaan naar Twello. Toen de sportschool in Twello stond ben ik meteen bij Ralf begonnen en ben ik mijn stage uren af gaan maken. Ik heb tijdens mijn stage bij De Fitfabriek veel personal trainingen mogen geven en heb hier veel van geleerd.Ook hebben we in de zomer een triatlon gelopen met de sportschool. Ik keek er eerst best tegen op maar wat was het leuk uiteindelijk!

Toen ik mijn sportmassage diploma haalde, heb ik mijn eigen sportmassage ruimte mogen maken in De Fitfabriek. Ik heb deze afgemaakt en nu geef ik Personal training in de sportschool en daar naast behandel ik ook mensen door middel van sportmassage. Wat vind ik dit leuk om te doen! Dit jaar ben ik met Amersfoort Heren 1 zelfs kampioen geworden in de zaal! En promoveren wij naar de volgende klasse, waardoor wij tegen hogere clubs mogen spelen. Dit is dus wéér een grote stap richting mijn droom.

Op dit moment ben ik dus eerste keeper van Amersfoort Heren 1, zaalkampioen en geef ik keeperstraining op 3 verschillende hockeyclubs. Ik ben nog niet waar ik wil zijn, maar ik kom elke dag wel een stapje dichterbij. Daarom betekent deze quote heel veel voor mij. Ik hoop dat ik meerdere mensen kan aansporen om te luisteren naar deze quote, want dan kun je zo veel dingen bereiken!

Don’t let your dreams be dreams

Dit zul je ook terug zien in de trainingen die ik geef, ik wil doelen met jou stellen en er alles aan doen om deze te behalen. Zodat ook jíj, jouw dromen waar kan maken!

Randy